Świadczymy usługi w zakresie profilaktycznej opieki zdrowotnej, w szczególności chorób zakaźnych oraz pasożytniczych.
PROFILAKTYCZNE SZCZEPIENIA U KONI
Tężec jest chorobą wywołaną przez Clostridium tetani. Spory (zarodniki) tych bakterii są wszechobecne i bardzo odporne – w glebie potrafią przeżyć 10 lat! Po dostaniu się do rany przechodzą w formę wegetatywną, namnażają się i produkują toksyny, które uwalniają do środowiska. Jedna z nich – tetanospazmina – odpowiedzialna jest za zaburzenia hamowania impulsów nerwowych w organizmie, a jej rozprzestrzenianie się z zakażonego miejsca powoduje spastyczne skurcze mięśni. Clostridium tetani jest bakterią rozwijającą się w warunkach beztlenowych, dlatego największe zagrożenie niosą w jej przypadku rany głębokie, kłute lub zakażone innymi bakteriami, które zużywają cały dostępny tlen. Należy pamiętać, że okres inkubacji choroby może wynosić nawet kilka miesięcy, to znaczy zagojenie się zranienia nie oznacza zażegnania ryzyka wystąpienia tężca.
Program szczepień obejmuje szczepienie bazowe: dwie dawki w odstępie 4-6 tygodni oraz trzecia po roku oraz przypominające: co dwa lata. Źrebięta uodparniamy nie wcześniej niż przed ukończeniem 4 miesiąca życia, gdyż dopiero wtedy układ immunologiczny jest odpowiednio rozwinięty, a poziom przeciwciał otrzymanych od matki pozwala na wykształcenie się odporności. Doszczepienie klaczy źrebnych na 4-6 tygodni przed spodziewanym porodem pozwala na uzyskanie maksymalnego poziomu przeciwciał w siarze.
Grypa koni wywoływana jes przez wirus influenzy koni typu A z rodziny Orthomyxoviridae. Choroba szerzy się poprzez kontakt bezpośredni, za pośrednictwem przedmiotów oraz poprzez aerozol zakaźny, który może zostać przeniesiony z wiatrem za odległość nawet około 10 km! Konie ulegają zakażeniu poprzez wdychanie wirusa wraz z powietrzem. Namnaża się on i uszkadza drogi oddechowe, co przebiega z objawami gorączki i kaszlu. Choroba błyskawicznie szerzy się wśród narażonych koni i może być śmiertelna dla osobników słabszych (źrebięta, konie chore i starsze). Ponadto wtórne zakażenia bakteryjne stanowią częstą przyczynę powikłań grypy koni.
Program szczepień obejmuje szczepienia bazowe: dwie szczepionki w odstępie 4-6 tygodni (21-92 dni według przepisów PZJ) oraz przypominające: pierwsze po upływie 5 miesięcy (przed upływem 7 miesiąca według przepisów PZJ) od szczepienia bazowego, kolejne corocznie. Konie biorące udział w zawodach, ze względu na szczególne narażenie na zachorowanie doszczepiamy przed upływem 6 miesięcy od podanie ostatniej dawki (PZJ dopuszcza 21-dniowy okres przekroczenia tego terminu), z tym że uodpornienie powinno być przeprowadzone najpóźniej na 7 dni przed zawodami (wliczając w to dzień wykonania szczepienia). Koń, który uczestniczy w zawodach po raz pierwszy musi mieć wykonane co najmniej szczepienia bazowe. Źrebięta szczepimy nie wcześniej niż po ukończeniu 4 miesiąca życia. Ze względu na sezonowość zachorowań na grypę zaleca się uodparnianie koni w okresie wiosennym.
Zakażenia herpeswirusowe koni powodowane są przez Equine Herpesvirus, występujący w kilku typach. Typ 1 (EHV-1), który wywołuje zakaźne ronienia, jeśli zakażeniu ulegnie klacz w ostatnim trymestrze ciąży oraz może wykazywać powinowactwo do układu nerwowego wywołując zapalenie mózgu i rdzenia kręgowego. Typ 4 (EHV-4) wywołuje zapalenie w obrębie dróg oddechowych i stanowi zagrożenie zwłaszcza dla źrebiąt.
Szczepienie bazowe obejmuje dwie iniekcje w odstępie 4-6 tygodni, a następnie kolejne w odstępie 3 miesięcy. Szczepienia przypominające przeprowadza się co 6 miesięcy. Klacze źrebne, u których dążymy do uzyskania wysokiej odporności w ostatnim trymestrze ciąży szczepimy w 5,7 i 9 miesiącu ciąży (jeśli wcześniej nie były szczepione) lub w 4 i 9 miesiącu (jeśli były szczepione regularnie). Źrebięta uodparniamy po raz pierwszy po ukończeniu 4 miesiąca życia.