Czy wiedzieliście, że kość kopytowa nie posiada okostnej? W zamian ewolucja wykształciła tworzywo kopytowe. Połączenie kości i puszki kopytowej nie jest sztywne i obie struktury mogą się względem siebie przemieszczać, co ma miejsce na przykład podczas ochwatu (rotacja kości kopytowej). Prawidłowa relacja pomiędzy ostatnim członem końskiego palca, a kopytem stanowi o balansie całej kończyny. I tak prawidłowy kąt pomiędzy podeszwą kopyta, a powierzchnią podeszwową kości kopytowej wynosi 4-10 stopni.

Dogrzbietowo-dłoniowa niestabilność spowodowana konformacją kopyta o długim „palcu” (ścianie przedniej), czy też niskich piętkach i kątach wsporowych jest jednym z najczęściej spotykanych zaburzeń. W skrajnych przypadkach orientacja kości kopytowej względem podeszwy ulega odwróceniu, to znaczy jej tylna (doogonowa) część znajduje się bliżej powierzchni ziemi niż wierzchołek. Mamy wówczas do czynienia z tzw. negative palmar angle (NPA). W każdym przypadku zmniejszenie kąta zawartego pomiędzy powierzchnią podeszwową kości kopytowej, a samą podeszwą wiąże się z nadmiernym naciskiem wywieranym na trzeszczkę kopytową, jej kaletkę, więzadła trzeszczki, ścięgno mięśnia zginacza głębokiego palców. Uszkodzenia tym spowodowane są trudne do zdiagnozowania i leczenia (także w kontekście dostępności dla lekarza – zamknięcie wewnątrz kopyta), mogą być nieodwracalne i wykluczyć konia z użytkowania. Sytuację dodatkowo pogarsza duża masa zwierzęcia i słaba jakość rogu kopytowego.
Mimo, iż schorzenie wiąże się z charakterystycznymi cechami kopyta, to często kształt puszki kopytowej dalece odbiega od sytuacji, jaka ma miejsce w jej wnętrzu, a kulawizna pojawia się dopiero wówczas, gdy dochodzi o uszkodzenia sąsiednich struktur. Radiografia pozwala na dokładne określenie stosunków pomiędzy kośćmi i puszką kopytową, ocenę geometrii kończyny i jej balansu.

Na zdjęciu rentgenowskim widoczny równoległy stosunek pomiędzy krawędzią podeszwową kości kopytowej, a podeszwą puszki kopytowej. Koń w wieku 18 lat wykazuje przewlekłą kulawiznę, zwłaszcza na nierównym, twardym podłożu. Jakość rogu kopytowego oraz kształt puszki kopytowej nie budzą niepokoju.
Na rycinie kolorem czerwonym zaznaczono odpowiedni kąt pomiędzy powierzchnią podeszwową kości kopytowej, a podeszwą puszki kopytowej.